Diairo de Biaige - Parte III
I assí fui mais un Berano. I assí furun mais un dies i mais uns meses de la mie bida. Se you gustei? Claro, ye Berano, son férias, stá calor. Mas l Berano será sólo isso? Nó, tamien ye sinónimo de fiestas, nuites passadas culs amigos, bailes i bailaricos. Anfin, las memórias de todo isso quedan guardadas. Fundo, mui fundo nel peito. Furun buonos momentos i naide puode dezir l contrairo.
Este tiempo ten tamien tiempo de conhecer nuobos lhugares, digo biajar i conhecer nuobas pessonas. Ls ansinamientos nuobos de todo isso, meriecen tamien un cantico de la mie memória i un cachico de l miu tiempo para sobre eilhes reflectir, reflexionar, daprender-los i, sobretodo, apreender-los.
I que mais? Nel Berano nun hai mais nada? Nó, nel Berano hai l contrairo: nel Berano hai todo. Hai dies de calor i nuites de friu. Hai momentos acompanhados de giente i hai momentos sólo nuossos. Hai tiempos, muitos tiempos felizes i hai outros que guardamos an nós mesmos, que relhambramos lque nos angustia ou que nos deixa tristes.
L Berano ye aqueilha parte del anho an que sin mais nada que fazir, aporbeitamos pa bibir la bida até l fundo. I la bida ten de todo. Mas l que queda ye l buono i l buono ye muito melhor que l malo. Ls que quedamos somos nós i nós tenemos l que ye mais precioso: la bida. Aporbeite-mos-la, puis. I isso ye todo l que esta staçon nos diç: la bida ye tue, yes donho i senhor deilha, faç, trilha l tou camino. Assí, chegando agora l Outono, ampieça la caminada pa fazir l nuosso camino. Portanto, manos a la obra, que ya se fai tarde...
L passado alhá stá, l presente ye agora i l futuro por nós spera.
Assí seia.
Cun las melhores saudaçones,
Raposa.
