Dizen que an cada cousa mora ua cousa ouculta

Dizen que an cada cousa ua cousa ouculta mora.
Si, ye eilha própria, la cousa sin ser ouculta,
Que mora neilha.

Mas you, cun cuncéncia i sensaçones i pensamiento,
Serei cumo ua cousa?
Que hai a mais ou a menos an mi?
Serie buono i feliç se you fuosse solo l miu cuorpo -
Mas sou tamien outra cousa, mais ou menos que solo isso.
Que cousa a mais ou a menos ye que you sou? 

L biento sopra sin saber. 
La planta bibe sin saber.
You tamien bibo sin saber, mas sei que bibo.
Mas saberei que bibo, ou solo saberei que l sei?
Naço, bibo, lhebo camino por um çtino an que nun mando,
Sinto, pienso, mobo-me por ua fuorça sterior a mi.
Anton quien sou you?

Sou, cuorpo i alma, l sterior dun' anterior qualquier?
Ou la mie alma ye la cuncéncia que la fuorça ounibersal
Tien de l miu cuorpo por drento, ser defrente de ls outros?
No meio de todo adonde stou you?

Muorto l miu cuorpo,
Çfeitos ls mius miolhos, 
An cousa abstracta, ampessonal, sin forma,
Yá nun siente l you que you tengo,
Yá nun piensa cun ls mius miolhos ls pensamientos que you sinto mius,
Yá nun bulhe pula mie buntade las mies manos que you bulho.

Stacarei assi? Nun sei.
Se tubir de stacar assi, tener pena de assi quedar,
Nun me tomará eimortal.

Alberto Caeiro, in "Poemas Inconjuntos"

publicado por Streilha às 22:33 | link de l post | comentar | Juntar als faboritos