You sei, you sei...

You sei que yá hai muito tiempo que nun scribo nel blog, mas la bida de studante nun dá treguas a naide i ls eisames stan dende a chegar. Mas antretanto, fui comemorado, na nuossa cidade, l anibersário del Museu de las Tierras de Miranda.

Binte i cinco anhos bolbidos dezde la sue fundaçon, l museu continua abierto i sano a mostrar la cultura i las tradiçones de Miranda. Por isso, le dou ls mius parabienes.

Niesta comemoraçon fui, tamien, relhembrado l purmeiro director del Museu: l Pe. António Maria Mourinho. Cumo todos bien sabeis, l pe. Mourinho, cumo yera mais conhecido por eiqui fui un grande defensor de las Tierras de Miranda i fui un dels que purmeiro s'apercebírun de que eiqui se tenie outra fala, que eiqui las pessonas nun falaban sólo Pertués, mas tamien Mirandés. Assí, an sue homenaige, deixo eiqui un poema de un dels mius poetas preferidos:

 

Pérola solta

Sem que eu a esperasse,
Rolou aquela lágrima
No frio e na aridez da minha face.
Rolou devagarinho...,
Até à minha boca abriu caminho.
Sede! o que eu tenho é sede!
Recolhi-a nos lábios e bebi-a.
Como numa parede
Rejuvenesce a flor que a manhã orvalhou,
Na boca me cantou,
Breve como essa lágrima,
Esta breve elegia.

                                                    José Régio

 

Cun las melhores saudaçones,

Raposa.

sinto-me:
música: Menina Bonita by Ez Special
publicado por Streilha às 17:07 | link de l post | comentar | Juntar als faboritos